ΟΧΙ στην υποκρισία. ΝΑΙ στην ανατροπή

Με αφορμή τη νέα αφίσα της ΔΑΠ- ΝΔΦΚ, θα ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν για να δούμε ποιός τελικά μας έφερε ως εδώ και σε ποια γενιά πρέπει τελικά να πούμε όχι.                  
Η ΔΑΠ, της οποίας πολιτικός φορέας είναι η ΝΔ (ακόμα και αν ισχυρίζεται το αντίθετο), έχει στηρίξει έμπρακτα το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου ή αλλιώς Νόμο 4009. Αυτό διότι καταρχήν όλη η ΝΔ ,μαζί με ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ, το υπερψήφισε στη Βουλή και ενώ ταυτόχρονα, η ίδια η ΔΑΠ ,μέσα από το «παιδεία 2020» έρχεται να δικαιώσει και να υιοθετήσει όχι μόνο τη συνολική φιλοσοφία του νομοσχεδίου αλλά και όλες τις προτάσεις του. Ξανά η ΔΑΠ , ως ‘υπεύθυνη’  πολιτική δύναμη ανέλαβε το ρόλο να καθηλώσει τους φοιτητές μέσα από το γνωστό της ακριβό lifestyle , τα μπουζούκια , τα ρουσφέτια, τον ατομικό δρόμο και την παθητικότητα. Από την άλλη , είναι αυτή που μιλάει για γενιά φιμωμένων και κατεβάζει ΔΣ για συμμετοχή-διαμαρτυρία των συλλόγων στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) προκειμένου να κριθεί αντισυνταγματικός ο νόμος 4009! Και αυτό γιατί θέλει να αποπροσανατολίσει και να κερδίσει προεκλογικά ψήφους από μια μερίδα φοιτητών που πλήττεται και θέλει να αντιδράσει απέναντι σ΄αυτήν την επίθεση. Ψαρεύει όμως σε θολά νερά , αφού όλοι ξέρουμε ότι με την ουσία του νόμου δε διαφωνεί και είτε κριθεί αντισυνταγματικός είτε όχι , η ίδια έχει αρχίσει ήδη να τον προωθεί και να τον εφαρμόζει.
 Έτσι λοιπόν τι έρχεται να μας πει τώρα η ΔΑΠ;  
1) Όχι. Στη γενιά που μας έφερε ως εδώ
2) Ναι. Στη γενιά που θα τα αλλάξει όλα.                                                                                        
 Αλλαγή σε όλα, αλλά ξέρουμε προς ποια κατεύθυνση. Αυτή του ‘παιδεία 2020’ και αυτή που θέλουν οι αγορές και το κεφάλαιο. Δεν είναι ζήτημα μιας γενιάς να τα αλλάξει όλα αλλά συνολικά της κοινωνικής πλειοψηφίας που πλήττεται , των εργαζομένων, της νεολαίας και του λαού συνολικά.    
Ωστόσο, η ΔΑΠ είχε και έχει στηρίξει τις πολιτικές όλων των κυβερνήσεων που έχουν περάσει μέχρι  τώρα, είτε το νομοσχέδιο της Μαριέττας Γιαννάκου , είτε την αναθεώρηση του άρθρου 16, είτε στρατηγικές επιλογές όπως το ΕΠΠ (Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων), το Σύμφωνο πρώτης απασχόλησης ακόμα και την εξίσωση των πτυχίων δημοσίων πανεπιστημίων με αυτά των ΚΕΣ. Έδειξε επίσης και έμπρακτα την στήριξή της στο νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου όπου όταν το φοιτητικό κίνημα προσπαθούσε να ανυψώσει το ανάστημά του , η δύναμη ‘ευθύνης’ έκανε ό,τι μπορούσε για να το ανακόψει , προτάσσοντας τον ατομικό δρόμο, τη σιωπηλή διαμαρτυρία ,την εξεταστική και την κανονικότητα. 

                                                                                                                                              
Ακόμα όμως και σε πιο ειδικά θέματα της σχολής μας όπως είναι η θεσμοθέτηση κατευθύνσεων που σκοπό έχουν την εξειδίκευση και την υποβίβαση της αξίας του πτυχίου και των γνώσεων μας αλλά και η μείωση των μαθημάτων επιλογής, γεγονός που στερεί από τους φοιτητές το δικαίωμα να παρακολουθούν όσα μαθήματα θέλουν , αυτή συμφώνησε. Σε Γενικές Συνελεύσεις Τμημάτων και σε Συγκλήτους έχει εγκρίνει κάθε μειωμένο προϋπολογισμό που φέρνει τα ιδρύματα σε θέση που θα αδυνατούν να λειτουργήσουν, που στέλνει τους εργαζόμενους στην ανεργία, που αναγκάζει τους φοιτητές να πληρώνουν για συγγράμματα , σίτιση και στέγαση ενώ γι αυτά δεν έχει αναπτύξει καμία δράση.      
 Αυτά είναι μόνο μερικά από αυτά που μπορούμε να θυμηθούμε από τη ΔΑΠ στο κοντινό παρελθόν και που αφορούν το χώρο της παιδείας. Όσο αφορά τις κοινωνικές εξελίξεις η στάση της δε μπορούμε να πούμε ότι είναι και πολύ διαφορετική. Όπως ακριβώς κάνει και η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, έτσι και αυτή ενσωματώνει το κυρίαρχο και επίπλαστο δίλημμα ή νέα μέτρα (και άρα περαιτέρω εξαθλίωση) ή χρεοκοπία (και άρα καταστροφή). Άρα βρίσκεται σε πλήρη εναρμόνιση με την επιδίωξη των τραπεζών, των μεγάλων επιχειρήσεων, του Δ.Ν.Τ. και Ε.Ε. και του κεφαλαίου που σκοπό έχουν να μετακυλήσουν το βάρος της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων και του λαού. Χαρακτηριστική είναι δε η  στάση, όπου σε κάθε απεργιακή κινητοποίηση στέκεται σαν ανάχωμα ώστε να μην πάρει απόφαση ο σύλλογος και άρα να μην έχει μαζική παρουσία στην απεργία. Όχι μόνο σαμποτάρει τις Γενικές Συνελεύσεις αλλά κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της ώστε οι Σύλλογοι να μην αντιδράσουν, να μην ενεργοποιηθούν και να μην παλέψουν για την ανατροπή αυτού του νόμου και συνολικά αυτή της πολιτικής που υποθηκεύει τις ζωές και το μέλλον μας.                                                                                                                                          
Η στάση της δε μπορεί να μας ξεγελάσει με το χαλαρό παρεάκι, τα μπουζούκια και το lifestyle. Δεν απαντάει πια στα προβλήματά της γενιάς μας, στην απαξίωση των πτυχίων μας, στο μέλλον της ανεργίας και της ανύπαρκτης εργασιακής προοπτικής, στην καταστρατήγηση κάθε δημοκρατικού δικαιώματός μας και εργασιακής κατάκτησης και στη μετατροπή της ζωής μας σε έναν αδιάκοπο και ακόμα πιο σκληρό αγώνα για επιβίωση.               
Η γενιά μας θα είναι η γενιά της ανατροπής , όχι γιατί συντάχθηκε πίσω από την αφίσα της ΔΑΠ αλλά γιατί απέναντι σε αυτή τη βάρβαρη επίθεση θα βάλει μπροστά τις ανάγκες της, θα αγωνιστεί μαζί με τα υπόλοιπα κομμάτια της πληττόμενης πλειοψηφίας , σε ένα μέτωπο ρήξης και ανατροπής, που θα συγκροτείται από τα κάτω και θα παλεύει όχι μόνο για απόκρουση αυτής της επίθεσης αλλά για τη δυναμική διεκδίκηση αυτών που μας ανήκουν.         
Τώρα πια βλέπουμε ότι ο κόσμος έχει αρχίσει πλέον να καταλαβαίνει την υποκρισία πολιτικών δυνάμεων όπως η ΔΑΠ οι οποίες μόνο ρόλο έχουν να συμβάλλουν στην επιβολή αυτής της πολιτικής και ταυτόχρονα πασχίζουν να του δείξουν ότι νοιάζονται γι ‘αυτόν και βρίσκονται στο πλευρό του. Το σίγουρο είναι ότι το επόμενο διάστημα το χάσμα μεταξύ του λαού και των καθεστωτικών δυνάμεων θα μεγαλώνει, δημιουργώντας τις προοπτικές για την συνολική ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική και τους πυλώνες της.