Για το καλό μας…

Άλλη μια εξεταστική έφτασε στο τέλος της. Όλοι περιμένουμε με αγωνία τα αποτελέσματα, ξέροντας ότι για άλλη μια φορά πάνω από τους μισούς δεν θα έχουν περάσει, ενώ οι λίγοι τυχεροί μάλλον όχι με βαθμό. Φυσιολογικά πράγματα στο Βιολογικό. Δεν είναι περίεργο λοιπόν που η σχολή έχει μεγάλο μέσο όρο αποφοίτησης και χαμηλό μέσο βαθμό πτυχίου.

Για άλλη μια φορά οι ειδικοί έρχονται να μας λύσουν τα προβλήματα. Την Παρασκευή 24/2 η επιτροπή εσωτερικής αξιολόγησης συγκλήθηκε και μερικές από τις “μαγευτικές” προτάσεις του Προέδρου της επιτροπής ήταν οι εξής:

• Μείωση των ωρών διδασκαλίας των Μαθηματικών, της Οργανικής Χημείας και της Φυσικής
• Μείωση της δυνατότητας επιλογής μαθημάτων (μέγιστο 14+3 επιλεγόμενα)
• Η διπλωματική εργασία να διαρκεί το πολύ 4 εξάμηνα και μετά ο φοιτητής να απορρίπτεται
• Μείωση της εξεταστέας (και όχι της διδακτέας) ύλης των μαθημάτων των 4 πρώτων εξαμήνων

Οι παραπάνω προτάσεις δεν αποτελούν ουσιαστικές λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, αλλά είναι τελείως επιφανειακές.

Αρχικά αδυνατούμε να καταλάβουμε πώς θα τελειώνουμε νωρίτερα τη σχολή αν κάνουμε λιγότερες ώρες Μαθηματικά και Φυσική.

Σε ό,τι αφορά τον περιορισμένο αριθμό κατ' επιλογήν μαθημάτων, πρέπει να πούμε ότι έχουμε αναφαίρετο δικαίωμα να λαμβάνουμε σφαιρικές γνώσεις πάνω στο επιστημονικό μας αντικείμενο. Η συγκεκριμένη στόχευση για μείωση έρχεται από παλιά χρησιμοποιώντας το φαιδρό επιχείρημα ότι δεν υπάρχουν επαρκείς πόροι.

Σχετικά με τη διπλωματική, ο φοιτητής έχει συμφέρον να την ολοκληρώνει νωρίς, ώστε να παίρνει το πτυχίο εγκαίρως. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων για την καθυστέρηση της εργασίας ευθύνεται ο καθηγητής. Εξωφρενικό επίσης, είναι το γεγονός ότι η υπέρβαση των 2 χρόνων διπλωματικής έχει ως αποτέλεσμα να απορρίπτεται ο φοιτητής και να αναγκάζεται να ξεκινήσει καινούριο θέμα από την αρχή.

Τέλος, η μείωση της διδακτέας ύλης αν και σε πρώτη ανάγνωση αποτελεί θετικό βήμα, δεν αντιμετωπίζει ουσιαστικά το πρόβλημα, που συνήθως δεν είναι ο όγκος της ύλης αλλά το είδος των ερωτήσεων και οι υπερβολικές λεπτομέρειες που ζητούνται. Και ας μην ξεχνάμε ότι όσα λιγότερα ξέρουμε για το αντικείμενο που αύριο εργαστούμε, τόσο περισσότερο εκμεταλλεύσιμοι θα είμαστε.

Η χρονική στιγμή στην οποία τέθηκαν αυτές οι προτάσεις από την επιτροπή δεν είναι τυχαία και είναι συνυφασμένη με τις επιδιώξεις του νέου νόμου. Σ' αυτή την περίοδο, μέσα στην εξεταστική, έγιναν προσπάθειες για τη συγκρότηση των συμβουλίων διοίκησης τα οποία είναι απαραίτητα για την εφαρμογή του νόμου. Σε όλες αυτές τις προσπάθειες το υπουργείο βρήκε απέναντί του τους φοιτητικούς συλλόγους και εργαζόμενους που μπλόκαραν τις διαδικασίες δίνοντας μία δυναμική απάντηση.

Όπως έχουμε επανειλημμένα αναφέρει, ο νέος νόμος έρχεται να φέρει γιγάντωση του ιδιωτικού παράγοντα στο Πανεπιστήμιο, την κατάργηση της οποιασδήποτε εξουσίας έχουν οι φοιτητές εμποδίζοντας τη συνδικαλιστική δράση, την κατάργηση του ασύλου και την εντατικοποίηση των φοιτητών.

Ας σταθούμε λίγο στο τελευταίο, που συνδέεται άμεσα με την πρόσφατη εξεταστική και με την τάση που όλοι διαπιστώνουμε να δυσκολεύει με το πέρασμα των εξαμήνων. Είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί ένας καθηγητής να θέλει να παιδευόμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο και να μην έχουμε χρόνο για άλλες ασχολίες. Για να γίνει κατανοητό αυτό αρκεί μια ματιά στον κόσμο των εργαζομένων μέσα κι έξω από το Πανεπιστήμιο. Γιατί να θέλει ο εργοδότης εντατικοποιημένους εργαζόμενους; Και εδώ βρίσκουμε το κλειδί του μυστηρίου. Γιατί στον ίδιο χρόνο παράγουν περισσότερα προϊόντα απ' ότι πρίν παίρνοντας τον ίδιο μισθό και έτσι αυξάνεται το κέρδος του εργοδότη. Δηλαδή όσο πιο εντατικοποιημένος είναι ένας εργαζόμενος, τόσο πιο επικερδής είναι για τον εργοδότη του. Και έτσι βλέπουμε τη σύνδεση· η εντατικοποίηση των σπουδών μας δεν είναι παρά προετοιμασία για τη μελλοντική μας ιδιότητα ως εργαζόμενοι. Σημαντικό προσόν μας βέβαια ως μελλοντικοί εργαζόμενοι θα είναι η υπακοή σε κάθε απαίτηση του εργοδότη χωρίς την παραμικρή αντίρρηση. Και γι' αυτό επίσης μας προετοιμάζει κατάλληλα το πανεπιστήμιο, με τα συνεχόμενα κρούσματα καθηγητικής αυθαιρεσίας, που ξεκινάνε από το πιο μικρό, όπως η ώρα προσέλευσης στα εργαστήρια της Βιοχημείας, μέχρι το πιο μεγάλο, που είναι οι απειλές για παραπομπή αγωνιστών συναδέλφων σε πειθαρχικά συμβούλια.

Όλα τα παραπάνω, ο μόνος τρόπος να τα αντιμετωπίσουμε, είναι μέσω συλλογικών διαδικασιών και αγώνων που θα διαμορφώνουν ένα δυναμικό φοιτητικό κίνημα συσπειρωμένο με εργαζόμενους για τη διεκδίκηση ενός άλλου πανεπιστημίου, μιας άλλης εργασίας και μιας άλλης ζωής σύμφωνα με τις ανάγκες μας!