ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ

Βρισκόμαστε σε μία περίοδο όπου η συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου ΠΑΣΚΟ – ΝΔ – ΛΑΟΣ μέρα με τη μέρα προχωρά την επιβολή όλο και πιο σκληρών μέτρων, οδηγώντας όλη την κοινωνία στο χείλος της απόγνωσης. Όλα αυτά χρησιμοποιώντας ακόμα μια φορά το φόβητρο της χρεοκοπίας και της δυσκολίας εκταμίευσης της επόμενης δόσης. Στόχος τους δεν είναι άλλος παρά το ξεπέρασμα της κρίσης, που το ίδιο το κεφάλαιο δημιούργησε, εις βάρος των εργαζομένων. Έτσι λοιπόν προχωράει σε εφεδρείες, απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις, μειώσεις μισθών, κόψιμο συντάξεων αλλά και βαριά φορολογία για τους εργαζόμενους και τους ανέργους.

Η πολιτική αυτή ωστόσο δεν έγινε αποδεκτή από την κοινωνία. Παρά το αρχικό μούδιασμα απέναντι στη νέα κυβέρνηση Παπαδήμου, εστίες αντίστασης αρχίζουν να εμφανίζονται και πάλι με πρωτοστάτες τους απεργούς στην Ελληνική Χαλυβουργία, που απεργούν πάνω από 2 μήνες αντιστεκόμενοι στις απολύσεις και στις ακόμα πιο εκμεταλλευτικές συνθήκες εργασίας που θέλουν να επιβάλλουν. Σειρά παίρνουν οι εργαζόμενοι στην Ελευθεροτυπία και το Alter που είναι απλήρωτοι εδώ και μήνες.

Οι κατά τόπους αυτές κοινωνικές αντιστάσεις πρέπει να γίνουν ένας κοινός αγώνας όλων των εργαζομένων. Ένας αγώνας που δεν θα μείνει απλά στο να διεκδικεί μόνο μια αύξηση μισθού, αλλά θα θέτει προτάγματα τέτοια που βάζουν μπροστά τις ανάγκες των ίδιων των εργαζομένων. Ένας αγώνας που θα βάζει ορίζοντα ανατροπής της επίθεσης, ανατροπής της συγκυβέρνησης, έξοδο από την ΕΕ και το ευρώ, και θα επιβάλλει διαγραφή του χρέους και εργατικό έλεγχο. Τελικά όμως δεν θα μείνει μόνο εκεί, αλλά θα απαιτεί μια άλλη κοινωνία διαμορφωμένη πάνω στις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων.

Για να γίνει αυτό αναγκαία κρίνεται η βάθυνση της αλληλεγγύης για όλα τα κομμάτια της πληττόμενης πλειοψηφίας αλλά και η έμπρακτη στήριξη των εργαζομένων που απεργούν. Σε αυτή τη λογική, και με την πίεση των Πρωτοβάθμιων Σωματείων, καλέστηκε Παναττική απεργία αλληλεγγύης των απεργών στις 17/1.

Η πληττόμενη πλειοψηφία λοιπόν, πρέπει να είναι ενωμένη σε αυτό τον αγώνα γιατί ενιαία είναι και η επίθεση που δέχεται. Στο πανεπιστήμιο αυτή η επίθεση φαίνεται ήδη από τα κομμένα συγγράματα, τη μειωμένη χρηματοδότηση, το κλείσιμο των εστιών, το κόψιμο της σίτισης, την κατάργηση του ΕΙΝ, αλλά και τις πρόσφατες εφεδρείες που ανακοινώθηκαν και τελικά πρόσφατα υπογράφηκαν από τον Πρύτανη.

Χρέος μας είναι η οργάνωση του αγώνα μας μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις, το μπλοκάρισμα κάθε προσπάθειας εφαρμογής του νόμου 4009 αλλά και κάθε άλλης προσπάθειας υποβάθμισης του πανεπιστημίου. Να βρεθούμε με τους εργαζομένους σε κοινό συντονισμό με κοινές διαδικασίες και κινητοποιήσεις. Σε αυτή τη λογική έχει δημιουργηθεί επιτροπή αγώνα φοιτητών – εργαζομένων Σχολής Θετικών Επιστημών στην οποία καλούμε και όλους τους φοιτητές να συμμετέχουν.

Σε αυτή τη φάση πιο επίκαιρη από ποτέ είναι η φράση: ή θα χαθεί ο καθένας μόνος του ή θα νικήσουμε όλοι μαζί.

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΤΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 17/1 ΜΕ ΤΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΣΩΜΑΤΙΑ, 11:00, ΣΑΔΙΟΥ ΚΑΙ ΣΑΝΤΑΡΟΖΑ