ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 31-5, ΣΤΙΣ 12.00 ΣΤΟ ΦΜ1

                           Όλη η εξουσία στις γενικές συνελεύσεις

Στο βιολογικό σαν ένας άλλος κόσμος μέσα σε γυάλα, η πραγματικότητα τείνει να περιορίζεται στην ‘ΕΠΙΣΤΗΜΗ’ η οποία κακώς νοείται ως εντατικοποίηση. Χάριν αυτής ξεχνάμε συχνά να θυμηθούμε ‘βιολογικές’ ανάγκες όπως ο ύπνος ή η ξεκούραση αλλά και να συγχρονιστούμε με τις συνθήκες που μας επιβάλουν τα γεγονότα που εξελίσσονται μακριά απ τον μικρόκοσμο μας, έξω στην κοινωνία.

ΡΟΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΡΟΕΣ Ή ΓΙΑΤΙ Η ΗΜΙΜΑΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΑΘΕΙΑ

 όπως γίνεται χρόνια τώρα οι εκάστοτε προεδρίες του βιολογικού αρνούνται να αντιληφθούν πως ο σύλλογος φοιτητών έχει την τελευταία λέξη για κάθε μεταρρύθμιση που προωθείται στο τμήμα του. Προσπαθούν λοιπόν ερήμην μας, να χτυπήσουν ακόμα κι αυτήν την ρημαδογνώση (την οποία παλεύουμε να μας δίνεται με ανθρώπινους όρους και με συνολικό τρόπο), μέσω των κατευθύνσεων. Κατευθύνσεις οι οποίες το μόνο που εξυπηρετούν είναι την ειδικευμένη κατάρτιση που απαιτεί η αγορά εργασίας…                                                                                                         

       … αρχική τους πρόθεση η ομαδοποίηση των επιλεγόμενων μαθημάτων σε περιβαλλοντικά και μοριακά, με σαφή περιορισμό για το φοιτητή σε μια ομάδα κατ’ επιλογής μαθημάτων . Συγκεκριμένα προτείνεται η θέσπιση δυο ροών της περιβαλλοντικής (13 μαθήματα) και της μοριακής(16 μαθήματα) από τις οποίες ο φοιτητής είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει μια, παίρνοντας κατευθείαν όλο το πακέτο των επιλογών που του έχουν ετοιμάσει. Ακόμη κι αν επανειλημμένα μασανε τα λόγια τους όταν προσπαθούν να κατατάξουν κάποιο μάθημα σε μια κατεύθυνση, όλα τα μέλη ΔΕΠ έχουν γίνει μια γροθιά για να προλάβουν να πετυχουν τα σχέδια τους πριν τους τα χαλάσουμε. 

ΑΣ ΤΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ, ΞΕΚΙΝΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ- ΜΗΝ ΤΟ ΠΕΙΤΕ ΟΜΩΣ ΣΤΗΝ ΔΑΠ, ΒΓΑΖΕΙ ΦΛΥΚΤΑΙΝΕΣ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΝΕ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΑΥΤΑ…

Το καπιταλιστικό σύστημα και με την σειρά της η Ε.Ε, είναι λογικό να συγκροτούν τα προτάγματα τους με βάση τη μεγιστοποίηση των οικονομικών συμφερόντων τους.. Η αγορά εργασίας χρειάζεται ευέλικτους και αναλώσιμους εργαζομένους, ημικαταρτισμένους και απόλυτα πειθαρχημένους στον ατομικό-ανταγωνιστικό δρόμο. Αυτό με την σειρά του προϋποθέτει , όπως ορίζει και η Μπολόνια, ένα σύνολο κατευθύνσεων που θα οδηγεί σε ένα πανεπιστήμιο- επιχείρηση που θα προσφέρει γνώση με το σταγονόμετρο και εξειδίκευση με τη σέσουλα στην κατεύθυνση της αγοράς.                                                                                                                                                                    

  Το ότι  , λοιπόν, η μόρφωση μας, το περιεχόμενο, το εύρος, οι μορφές,  και οι ρυθμοί της, θέλουν να μην υπηρετεί εμάς τους  ίδιους και τις αυθεντικές επιθυμίες μας, είναι γιατί η ίδια η εργασία μας- ως το πεδίο εκδήλωσης των γνώσεων- δεν θέλουν να υπηρετεί την κοινωνία αλλά το κεφάλαιο.                                                                          

  δΘέλουν ένα πανεπιστήμιο που θα κάνει έρευνα με βαση τις ‘αλήθειες’ του εκαστοτε χρηματοδότη προς αύξηση των δικών του κερδών. Αυτόν, θα τον συμφέρει ένας κατακερματισμός της γνώσης, όχι απλά επειδή μειώνει εξευτελιστικά το κόστος άσκησης του κάθε φοιτητή, όχι απλά επειδή τον καθιστά ευέλικτο αλλά κυρίως επειδή οδηγεί σε ένα μισοειδικευμενο επιστημονικό προσωπικό που δεν θα μπορεί να αντιλαμβάνεται τι παράγει και άρα να έχει δυνατότητα παρέμβασης σε αυτό. Για εκείνους ο μεγαλύτερος εχθρός είναι οι εργαζόμενοι, εκείνοι που κρατούν στα χέρια τους την παραγωγή, ο κινητήριος μοχλός του συστήματος τους. Και δεν τους αρκεί μόνο να τους κρατούν πειθαρχημένους μέσω της εργοδοτικής τρομοκρατίας ή της  επισφάλειας- θέλουν την άγνοια, την ημιμάθεια. Μαθαίνοντας να πατάς μόνο ένα κουμπί δεν είσαι απλά αναλώσιμος στην παραγωγική διαδικασία αλλά και ακίνδυνος – ανήμπορος να σταθείς απέναντι τους. Προσπαθώντας να μην χάσουν τον έλεγχο και να αφήσουν τους από κάτω να συνειδητοποιήσουν γιατί πεινάνε οδηγούνται σε μια υστερική απόπειρα όξυνσης των συντεχνιακών αντιπαραθέσεων. Είναι η ίδια πετυχημένη συνταγή που παίζει με την αριθμητική προσπαθώντας να μας πείσει ότι ένα κι ένα δεν κάνει δυο. Διασπώντας τα πτυχία και βάζοντας τους αποφοίτους να ανταγωνίζονται μεταξύ τους δημιουργεί περισσότερους τίτλους με λιγότερους αποφοίτους για κάθε έναν από αυτούς. Αν π.χ. υπήρχαν 1000 βιολόγοι, τώρα υπάρχουν 600 μοριακοί και 400 περιβαλλοντικοί βιολόγοι που ανταγωνίζονται για την ακλόνητα μια θέση στην εργασία. Η ανεργία δεν μειώνεται!! Οι θέσεις δεν αυξάνονται!! Το μόνο που γίνεται είναι να αφαιρείται το δικαίωμα ενιαίων διεκδικήσεων για τους βιολόγους από τα 1000 αυτά άτομα!!

Όταν ,λοιπόν, στο βιολογικό με πρωτοφανή τρόπο, οι τομείς ξεπερνούν τις διαφωνίες τους και τρέχουν να προλάβουν τις αντιδράσεις μας σχετικά με την θέσπιση κατευθύνσεων, εμείς δεν είναι αυτονόητο να σκεφτούμε γιατί απ την βιασύνη τους να <κάνουν κάτι για το καλό μας>, ξεχνούν να μας ρωτήσουν;;                                                                     

      Η προπαγάνδα τους σχετικά με τις ροές βασίζεται σε τελείως αστήρικτα επιχειρήματα. Μας λένε ότι δεν θα αναγράφονται στο πτυχίο (τότε; τι ρόλο βαράνε;), ότι θα αποσυμφορηθεί το πρόγραμμα σπουδών ( όμορφο καροτάκι αντί-εντατικοποίησης κι ας μην στοιχειοθετούν πουθενά γιατί αυτό δεν μπορεί να διευθετηθεί αλλιώς). Ακούγοντας αυτά τα επιχειρήματα, ποιος είναι αρκετά αφελής ώστε να μην σκεφτεί ότι ,σε συνδυασμό με την εξωτερική αξιολόγηση, ευελπιστούν στο σπάσιμο του τμήματος σε δυο σχολές και την επιβίωση της καλύτερης με βάση τα αναβαθμισμένα ερευνητικά που θα προκύψουν από τρίτες πηγές χρηματοδότησης και ότι γιαυτο  υστεριάζουν;;;

Υπάρχει μήπως αυτονόητος διαχωρισμός του γνωστικού πεδίου της βιολογίας σε περιβαλλοντικό και μοριακό; Κανένα πλασματικό εμπόδιο δεν μπορεί να παρεμβληθεί στην αυτονόητη περιπλάνηση της επιστημονικής μελέτης  της ζωής από το μόριο, στο κύτταρο, στον οργανισμό, στον πληθυσμό, στο οικοσύστημα..                  

  Καμία επιχειρηματική ηθική δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι οι επιχειρήσεις θα χρηματοδοτούν το πανεπιστήμιο για να κάνει έρευνα για το κοινωνικό καλό και να αφήνει να υπάρχουν οι συνθήκες καλλιέργειας ιδεών που οραματίζονται κοινωνίες όπου οι επιχειρήσεις δεν θα υπάρχουν πλέον.                                   

Η επιστήμη είναι για μας οργανικά συνδεδεμένη με την απαιτούμενη γνώση για την καλλιέργεια συνολικής οπτικής του αντικείμενου και κριτικής ικανότητας, ικανότητας για παραγωγή ερευνητικού έργου( με βάση τις κοινωνικές ανάγκες προφανώς). Και κοινωνική ανάγκη, δεν είναι η έρευνα να λειτουργεί προς όφελος της αγοράς, δεν είναι ο επιστήμονας να βάζει την υπογραφή του ώστε να διαφημίσει την καλύτερη(καρκινογόνα) αντιρυτιδική κρέμα. Κοινωνική ανάγκη δεν είναι η έρευνα να λειτουργεί προς όφελος της πολιτικής των από πάνω ( οι μαύροι είναι εξελικτικά κατώτεροι). Και σε καμία περίπτωση κοινωνική ανάγκη δεν είναι να ξέρω μόνο να πιπετάρω και να μην μπορώ να αντιληφθώ ένα εργαστηριακά μετασχηματισμένο πειραματόζωο πως μπορεί να επηρεάσει το οικοσύστημα αν υπάρξω απρόσεκτος κ το πετάξω με τα σκουπίδια..                                                                                                        

       Εμείς αντιλαμβανόμαστε την γνώση στην ολότητα της. Πέρα από την υπερσυσσώρευση νέων δεδομένων και πληροφοριών που προκύπτουν από χρόνιες ερευνητικές διαδικασίες, θεωρούμε ότι αυτό στο οποίο πρέπει να δοθεί βάση είναι η μεθοδολογία που ακολουθείται για να γίνει ο σχεδιασμός ενός πειράματος και η επιστημονική μελέτη ( παρατήρηση- υπόθεση- πείραμα- απόδειξη- διατύπωση θεωρίας). Για αυτό απαιτείται πολύπλευρη και βασική γνώση που αλληλοδιαπλέκεται στους διάφορους άξονες της επιστήμης της βιολογίας και δεν νοείται μοριακή ή περιβαλλοντική κατεύθυνση καθώς είναι συμπληρωματικές και όχι ξέχωρες…                                                                       

  Η απάντηση στα σχέδια τους θα έρθει όπως γίνεται χρόνια τώρα με τη μορφή των συλλογικών αγώνων, μέσα από γενικές συνελεύσεις, καταλήψεις και διαδηλώσεις . Διεκδικώντας ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση με ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο και πλήρη εργασιακά δικαιώματα σε αυτό. Όπως οι φοιτητές του βιολογικού της Πάτρας κατάφεραν με αγώνες να αποσύρουν τις κατευθύνσεις που λειτουργούσαν στο τμήμα τους, έτσι κ εμείς ΔΕΝ θα επιστέψουμε να οδηγήσουν προς την κατεύθυνση που θέλουν τα πτυχία μας. Θα είμαστε μαζικά στις συνελεύσεις μας και στις συνελεύσεις τμήματος απαιτώντας να
σπουδάσουμε με τους όρους που θέλουμε εμείς


.ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 25 ΜΑΗ ΣΤΙΣ 10.00 , ΣΤΟΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΤΟΜΕΑ ΟΠΟΥ ΘΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΟΥΝ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΟΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΜΑΣ

K.AP.A.BI. - E.A.A.K

Ελπίζω ποτέ να μη νιώσω τη ντροπή του εφησυχασμού…

   Κλείσαμε έναν χρόνο από τότε που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και το κεφάλαιο οδήγησαν τη χώρα και τους εργαζόμενους στη νέα βαρβαρότητα του ΔΝΤ, της ΕΕ και της τρόικα. Όλο αυτό το διάστημα η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με την πλήρη σύμπλευση της ΝΔ και του ΛΑΟΣ κήρυξαν πόλεμο σε εργαζόμενους και νεολαία προσπαθώντας να επιβάλουν ένα νέο κοινωνικό μεσαίωνα ισοπεδώνοντας κατακτήσεις αιώνων και νέα βουτιά στην εκμετάλλευση.

Μέτρα, κι άλλα μέτρα,λιτότητα,ανεργία, απολύσεις, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, ανασφάλεια, εργασία λάστιχο,περικοπέςμισθών.Κρίση.Ιδιωτικοποιήσεις.Κλείσιμοσχολών,σχολείων, νοσοκομείων. Καταστολή, επίθεση κατά του ασύλου. Κομμένα συγγράμματα, υποχρηματοδότηση, αξιολόγηση από managers, εθνικό πλαίσιο προσόντων, νέο νομοσχέδιο για την παιδεία. Φτώχεια. Πόλεμοι.
   Και τα σχέδια τους δεν τελειώνουν εδώ… Έρχονται το σχολείο της φτηνής εκπαίδευσης, το πανεπιστήμιο του μνημονίου, οι  εργασιακές σχέσεις της ανασφάλειας και της ατομικής διαπραγμάτευσης, το καθεστώς   της ανεργίας και της ελαστικής-μαύρης εργασίας.…
   Για να γίνουν πράξη αυτές οι πολιτικές η κυβέρνηση  χρησιμοποιεί βίαιη καταστολή σαν τελευταία γραμμή άμυνας απέναντι στις εστίες αντίστασης που δημιουργούνται. Στην Κερατέα όπου οι κάτοικοι στην προσπάθεια τους να διαφυλάξουν το περιβάλλον στο οποίο ζούσαν βρέθηκαν αντιμέτωποι με τα ΜΑΤ, τα δακρυγόνα και τις εισβολές της αστυνομίας μέσα στα ίδια τους τα σπίτια. Στην ίδια γραμμή κινείται η πολιτική τους και σε κάθε διαδήλωση και απεργιακή κινητοποίηση. Με αφετηρία την 5^η Μάη 2010 και εντείνοντας το όργιο καταστολής που άφησε πίσω της η ΝΔ, η χούντα της κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ δε διστάζει να χτυπήσει στο ψαχνό τον κόσμο του αγώνα με χημικά, γκλομπ, πυροσβεστήρες και μηχανές. Αποκορύφωμα στην κτηνωδία αυτή αποτελεί η δολοφονική επίθεση σε διαδηλωτή την Τετάρτη 11-5 στην πανεργατική κινητοποίηση με αποτέλεσμα να διακομιστεί στην εντατική σε προθανάτια κατάσταση (τη στιγμή που γράφεται το κείμενο δε γνωρίζουμε αν τελικά θα επιβιώσει).   

«Αν θέλεις μια εικόνα του μέλλοντος ,φαντάσου μια μπότα να πατάει το πρόσωπο ενός ανθρώπου...» Τζ.‘Οργουελ

Αυτή η πραγματικότητα μπορεί να αλλάξει. Είμαστε μια γενιά που έμαθε να διεκδικεί τα δικαιώματα της και να αγωνίζεται για τη ζωή που της αξίζει. Σε αυτό το φόντο οι φοιτητικές εκλογές στις 18 Μάη είναι ένα στοίχημα για τη νεολαία, το αποτέλεσμα των οποίων θα σημάνει πολλά για την επόμενη μέρα των αγώνων. Την επόμενη των εκλογών οι πολιτικοί θα μεταφράσουν τα αποτελέσματα είτε ως συναίνεση του φοιτητόκοσμου στη συνολική πολιτική τους ή ως μήνυμα σύγκρουσης με την κυρίαρχη ιδεολογία, είτε ως μήνυμα από την πλευρά μας ότι είμαστε διατεθειμένοι να αγωνιστούμε και να κερδίσουμε το μέλλον που δικαιωματικά μας ανήκει.
Ψήφος στη ΠΑΣΠ = ψήφος στην πιο αντιδραστική μεταπολιτευτική κυβέρνηση…
   Ισχύει όντως «άλλο ΠΑΣΠ άλλο ΠΑΣΟΚ» ή είναι καθρέφτης της κυβέρνησης στον χώρο του πανεπιστημίου;
     Φαίνεται ξεκάθαρα από τη στάση της νεολαίας ΠΑΣΟΚ ότι είναι ουσιαστικά φερέφωνα της λογικής του «αναγκαίου κακού».

….. Λογική που ακολουθεί η κυβέρνηση με το να αδειάζει τα τέσσερα πακέτα του μνημονίου ως τη «μόνη λύση για το καλό της χώρας». Ταυτόχρονα τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ παρουσιάζουν το χρέος ως ευθύνη μας και άρα υποχρέωσή μας να το «εξαφανίσουμε»,υπομένοντας τον εργασιακό μεσαίωνα, συναινώντας στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ.
     Και ενώ εμείς χρίζουμε την αποπληρωμή του χρέους ως αυτοσκοπό, υπομένοντας τις συνέπειες της πολιτικής τους, αυτοί εν μία νυκτί  αναδιαρθρώνουν όλους τους πυλώνες ενός κατά τα άλλα «κοινωνικού κράτους». Μετά από το ασφαλιστικό, την υγεία, ήρθε και η σειρά της εκπαίδευσης με το εθνικό πλαίσιο προσόντων και το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου που προωθεί τη μετατροπή της παιδείας και των πανεπιστημίων σε μηχανές παραγωγής κέρδους προς όφελος του κεφαλαίου και που θα χορηγούν πτυχία διαβατήρια στην ανεργία.
     Ψήφος, λοιπόν, στην ΠΑΣΠ σημαίνει στήριξη της πιο βάρβαρης πολιτικής μετά την Χούντα. Είναι ψήφος που θα χρησιμοποιηθεί την επομένη των εκλογών με την άνοδο της ΠΑΣΠ σαν απόδειξη ότι οι φοιτητές στηρίζουν την πολιτική του ΠΑΣΟΚ.

Ψήφος στη ΔΑΠ = Ψήφος στην ΝΔ – στο ιδιωτικό πανεπιστήμιο και τον      ατομικό δρόμο
   Αλήθεια? Ψήφος στα μπουζούκια και στο Bansko; Ή στον επίσημο εκφραστή της ΝΔ; Έχεις ανοίξει το μπλε βιβλιαράκι της « Παιδείας 2020»; Φέτος, αν δεν το ξέρετε ήδη, η ΔΑΠ έκανε ένα βήμα παραπέρα (και είναι περήφανοι γι’ αυτό). Κατέθεσε μια αποτρόπαια αντιδραστική πρόταση παιδείας που έχει ως πυρήνα την ιδιωτικοποίηση ( αν κάνει κανείς τον παραλληλισμό με την πρόταση της Διαμαντοπούλου θα δει τη λέξη επιχειρηματικότητα στη θέση της).
     Η ΔΑΠ – ΝΔΦΚ κατάφερε να πάρει αυτό το νομοσχέδιο και να του δώσει ένα ακόμα πιο αντιδραστικό χαρακτήρα. Προτείνει αναθεώρηση (πάλι) του Άρθρου 16, μη κρατικά πανεπιστήμια, κατάργηση του ασύλου με «ιδιωτική φρουρά φύλαξης»!!! Έχει το θράσος να παραδέχεται ότι θέλει να συνδέσει την εκπαίδευση με την αγορά εργασίας να χρησιμοποιήσει την έρευνα ως μέσο προσέλκυσης ιδιωτικής χρηματοδότησης. Ζητάει την ένταξη προγραμμάτων επιμόρφωσης στελεχών επιχειρήσεων και προωθεί ανοιχτά την σύναψη συμβάσεων με ιδιώτες. Αντικαθιστά τα δωρεάν συγγράμματα με e-books.  Υποστηρίζει ότι «αλλάζει νοοτροπία». Νοοτροπία που στη σχολή μας σημαίνει ροές, «επιχειρηματικότητα», πτυχίο – δωρεάν διαβατήριο για τις εξετάσεις.Αυτά είναι λίγα μόνο από τα στοιχεία που διαμορφώνουν το «νέο πανεπιστήμιο» της ΔΑΠ- ΝΔΦΚ, το πανεπιστήμιο που προετοιμάζει και το ίδιο το υπουργείο Παιδείας, ένα πανεπιστήμιο για λίγους και εκλεκτούς, πλήρως εναρμονισμένο με τις επιταγές της ΕΕ και τις συμφωνίες της(βλ.Μπολόνια).…
     Όλα αυτά εντάσσονται στην γενικότερη πολιτική της ΝΔ που στο μόνο που διαφέρει από το ΠΑΣΟΚ, τελικά, είναι στο ότι θα προτιμούσε τις μεταρρυθμίσεις και τα μέτρα σκληρότερα! Πολιτική που συναινεί πλήρως στο τσάκισμα των εργατικών κατακτήσεων, στις μειώσεις των μισθών και την ανεργία, που είναι για την καθεστωτική παράταξη αναγκαίες συνθήκες ώστε να ξεπεραστεί η κρίση.…
     Ωστόσο, το μόνο δικό μας χρέος είναι να τους απομονώσουμε καταδικάζοντας με αυτό την πολιτική που ακολουθεί στέλνοντας μήνυμα ανυπακοής, ρήξης και ανατροπής σε ολόκληρη την κοινωνία.
Αποχή + άκυρο + λευκό = συναίνεση κι υποταγή 
 Αποχή για τις καθεστωτικές δυνάμεις σημαίνει είτε αδιαφορία είτε παθητική υποταγή στις επιθυμίες τους (όπως και να χει δηλαδή υπέρ τους) Με το στρουθοκαμηλισμό και την πεποίθηση ότι «εγώ δεν μπορώ να αλλάξω κάτι» ή «βαριέμαι» ή «έξω οι παρατάξεις, όλοι ίδιοι είναι» αφήνεις τους άλλους να αποφασίζουν για σένα χωρίς εσένα.
   Σημαίνει επιλογή του ατομικού δρόμου σε μια εποχή που απαιτεί συλλογικούς αγώνες, μαζικές κινητοποιήσεις, ένα ενιαίο φοιτητικό κίνημα.
«Δε θα σωθείς μόνος σου. Ή όλοι μαζί ή κανείς μας..»
Η αποχή είναι επιλογή που σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει τις τάσεις αμφισβήτησης που υπάρχουν στη νεολαία. Ίσα- ίσα, στέλνει μήνυμα αδιαφορίας και συναίνεσης των φοιτητών στο πακέτο μέτρων που μας ετοιμάζουν, ενώ τελικά ανακουφίζει ΠΑΣΠ και ΔΑΠ αφού δεν τις καταγγέλλει και δεν τις περιθωριοποιεί όπως πρέπει. Όπως άλλωστε αποδεικνύει η πολιτική του κεφαλαίου κανένα πρόβλημα δεν είχαν με την αδιαφορία και την απαξίωση γενικά της πολιτικής, αντίθετα εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Αυτό που τους πονά και που φοβούνται είναι η ενεργή παρέμβαση του λαού στα κοινωνικά γεγονότα!
Ψήφος ΠΚΣ – ΑΡΕΝ =ψήφος στην καθεστωτική αριστερά
    Η συγκυρία και η βίαιη επίθεση σε κάθε πτυχή της ζωής μας επιβάλλει όσο ποτέ άλλοτε τη στροφή της κοινωνίας προς την αριστερά. Ποιά αριστερά όμως??? Την αριστερά της διάσπασης, του κοινοβουλευτισμού και του συμβιβασμού? Ή τη σύγχρονη επαναστατική αριστερά των ανυποχώρητων αγώνων και της ανατροπής?..
     Η ΠΚΣ και οι δυνάμεις της ΚΝΕ βάθυναν ακόμη περισσότερο τη διασπαστική πολιτική που εδώ και καιρό ακολουθούν τόσο με τις υπόλοιπες δυνάμεις της αριστεράς και στοχοποιεί χαρακτηριστικά τις δυνάμεις της ΕΑΑΚ σε μία περίοδο που επιβάλλει όσο ποτέ την πολιτική ενότητα και την κοινή δράση των ριζοσπαστικών δυνάμεων.

Από την άλλη υπάρχει  η ΑΡΕΝ με την οποία σε μια προσπάθεια απόκρουσης της επίθεσης προχωράμε σε κοινά πλαίσια και κοινές δράσεις μέσα στο κίνημα. Ωστόσο, αυτή καθαυτή η γενικότερη πολιτική της ΑΡΕΝ και του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια πολιτική που δεν στοχεύει ξεκάθαρα στη ρίζα του προβλήματος. Παρόλες τις εσωτερικές συγκρούσεις ανάμεσα στις διάφορες συνιστώσες, εντοπίζουμε πολιτικές ενσωμάτωσης.
     Από τη μία καταγγέλλει ανοιχτά την κυβέρνηση και το ΔΝΤ, αλλά από την άλλη αρνείται να αρθρώσει λόγο ενάντια στην ΕΕ, οι κατευθύνσεις της οποίας (Μπολόνια-Λισαβόνα-Μάαστριχτ) θέτουν τις βάσεις για την κατάργηση του δημοσίου χαρακτήρα της παιδείας, τις ιδιωτικοποιήσεις στο δημόσιο τομέα και το σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα. Ταυτόχρονα τάσσονται υπέρ της ανάθεσης  καλλιεργώντας στους φοιτητές και τους εργαζόμενους τη λογική να μην παίρνουν τον αγώνα εξ ολοκλήρου στα χέρια τους αλλά να εμπιστεύονται τις εκάστοτε πολιτικές δυνάμεις να το κάνουν γι αυτούς. Σε αυτά τα πλαίσια έρχεται να προστεθεί και η στήριξη της ΕΦΕΕ που αποτελεί επιδίωξη και των υπολοίπων καθεστωτικών παρατάξεων. Παρόμοια στάση εχουν και οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ που στηρίζουν τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και συμμετέχουν στην ξεπουλημένη ηγεσία της ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ.

Σε αυτό το ζοφερό παρόν που μας ετοιμάζουν, η Ε.Α.Α.Κ. 

χρεώνεται να πρεσβεύσει μια πολιτική πρόταση συνολικής

 ανατροπής της επίθεσης σε εκπαίδευση-εργασία και

 δημοκρατία 

    Η Ε.Α.Α.Κ. έχει επιλέξει εκτός των άλλων μαχών να δίνει και αυτή των εκλογών. Τα κριτήρια αυτής της πολιτικής επιλογής δεν είναι ούτε η επιθυμία αντιπροσώπευσης του συνόλου των φοιτητών, ούτε κάποια μικροπολιτικά – κομματικά συμφέροντα (όπως αυτά των Δ.Α.Π. – Π.Α.Σ.Π. ), αλλά το γεγονός πως οι εκλογές είναι ένας θεσμός που έχει κατακτηθεί μέσα από αγώνες και αποτελούν μια πολιτική διαδικασία που μπορεί να αναδείξει ρεύματα, να προωθήσει την πολιτικοποίηση και τη ριζοσπαστικοποίηση των φοιτητικών συλλόγων και δυνητικά να αφήσει εν τέλει ένα καθ’ όλα πολιτικό στίγμα, ενιαίο, που θα εκπροσωπεί το σύνολο της σπουδάζουσας νεολαίας. Φυσικά, δεν αναγνωρίζουμε σε καμία περίπτωση πως οι εκλογές αποτελούν το μοναδικό μέσο πάλης και πολιτικής έκφρασης, ούτε πως μπορούν να ανατρέψουν αυτές κάθε αυτές την κυρίαρχη πολιτική.
     Στηρίζοντας το Κ.ΑΡ.Α.ΒΙ. και τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, στηρίζουμε μια πολιτική  κόντρα στην σύγχρονη χούντα που κυβέρνηση – Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ. προσπαθούν να μας επιβάλλουν για λογαριασμό του κεφαλαίου. Δεν υπερασπιζόμαστε τη δημοκρατία των πεφωτισμένων αντιπροσώπων αλλά τη δημοκρατία των γενικών συνελεύσεων. Δεν διεκδικούμε να γίνουμε δύναμη ευθύνης που θα διεκδικεί προς όφελος των φοιτητών αλλά αντίθετα, πιστεύουμε πως οι ίδιοι οι φοιτητές, μέσα από τις γενικές τους συνελεύσεις, είναι αυτοί που πρέπει να αποφασίζουν για τα θέματα που τους αφορούν, τόσο εντός όσο κι εκτός των τοίχων της σχολής, και μέσα από αυτές να οργανώνουν και να συντονίζουν τον αγώνα τους.

Στηρίζουμε όχι άλλη μία αριστερά, αλλά μια άλλη αριστερά, η οποία στο επίκεντρο του αγώνα της βάζει την ανάδειξη κινημάτων από τα κάτω, με την ανατρεπτική νεολαία να μάχεται στο πλευρό των εργαζομένων και μακριά από τις γραφειοκρατικές λογικές της Ε.Φ.Ε.Ε. και των Γ.Σ.Ε.Ε. – ΑΔΕΔΥ αντίστοιχα. Σε μια περίοδο όπου το φοιτητικό κίνημα βάλλεται από παντού και το σύνολο του αστικού μπλοκ εξουσίας προσπαθεί με νύχια και με δόντια να το διαλύσει συθέμελα, είναι απαραίτητο η σπουδάζουσα νεολαία να κάνει ξεκάθαρο πως θα τη βρουν απέναντί τους. ………….
    

Ψήφος στην Ε.Α.Α.Κ. δεν αποτελεί ψήφο διαμαρτυρίας, αλλά κινηματικής προοπτικής κι ελπίδας. Βάζοντας τα συμφέροντά μας και τις ανάγκες μας προμετωπίδα του αγώνα μας, παλεύουμε ενάντια στον σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα, ενάντια στη διάλυση της Παιδείας και του δημοσίου Πανεπιστημίου, ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου. Είναι ψήφος που θα δίνει κινηματική προοπτική αγώνα διαρκείας, που βλέπει την επόμενη μέρα των εκλογών ως μια νέα αρχή αγώνων. Αποτελεί ενίσχυση των δυνάμεων που θέλουν το αναγκαίο να το κάνουν εφικτό και νικηφόρο στο σήμερα, που βλέπουν στις επαναστάσεις του σήμερα την ελπίδα απέναντι σ’ ένα σύστημα παρακμής και δυστυχίας.

Στις 18 Μάη στηρίζουμε…

ΑΠΕΡΓΙΑ 11ης ΜΑΗ

Σε καιρούς δημοκρατίας

το να λες: ΟΧΙ στην εξαθλίωση, την σκλαβιά, την αυξανόμενη ανεργία, την αυξανόμενη τρομοκρατία

που σου επιβάλλουν

μετατρέπει  

τους δρόμους σε πεδία μάχης...

 ... σε ανεξελεγτη ασκηση βίας απέναντι σε ένα πλήθος,

τραυματισμούς αίματα

 που διαδηλώνει
 γιατί δεν θέλει να ζήσει έτσι

 και τιμωρείται

φτάνοντας σε σημείο να στείλει έναν νεαρό στην εντατική...

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 

Επιτροπής ΕΙΝΑΠ Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας:

11/5/2011

Σήμερα γίναμε μάρτυρες της ατέλειωτης και ασύλληπτης βαρβαρότητας που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση των μνημονίων προκειμένου να καταστείλει κάθε υγιή αντίδραση πολίτη που αντιστέκεται στα σχέδια που απεργάζεται το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο και εφαρμόζουν πιστά οι υπηρέτες τους στη χώρα.

Δεκάδες τραυματισμένοι – χτυπημένοι από τα ΜΑΤ διαδηλωτές διακομίστηκαν με το ΕΚΑΒ ή ήλθαν μόνοι τους στο νοσοκομείο μας. Οι περισσότεροι με θλαστικά τραύματα στο κεφάλι. 

Ανάμεσά τους 30χρονος διαδηλωτής που διακομίστηκε σε βαριά, προθανάτιο κατάσταση, με ανισοκορία και τεράστιο επισκληρίδιο αιμάτωμα. Αυτήν τη στιγμή χειρουργείται από συναδέλφους μας που αγωνίζονται να σώσουν τη ζωή του.

Καταγγέλλουμε την αστυνομική αυθαιρεσία και βαρβαρότητα.

Καταγγέλλουμε όλα τα μέλη της Ελληνικής Κυβέρνησης και τον πρωθυπουργό της χώρας για την δολοφονική απόπειρα ενάντια στον συγκεκριμένο συμπολίτη μας που είναι σε βαριά κατάσταση και κινδυνεύει η ζωή του, αλλά και ενάντια σε όλους τους άλλους διαδηλωτές.

Η βία και η καταστολή ενάντια στο λαό που αντιστέκεται έχουν κοντά ποδάρια.

Η κυβέρνηση, με την ασύστολη τακτική του βιασμού όλων των λαϊκών δικαιωμάτων που είναι απαραίτητα για την επιβίωση, αλλά και με την ωμή άσκηση βίας που άμεσα απειλεί τις ζωές συμπολιτών μας, το μόνο που καταφέρνει είναι να μεγαλώνει το πείσμα και την απόφαση που έχουμε πάρει να αγωνιστούμε μέχρις εσχάτων για να έχει ο λαός μας ψωμί, παιδεία και ελευθερία.

Δεν θα ησυχάσουμε μέχρις ότου τιμωρηθούν οι ένοχοι της δολοφονικής απόπειρας! Δεν θα ησυχάσουμε μέχρις ότου κερδίσει ο λαός μας όλα όσα δικαιούται!

ΒΕΒΑΙΑ, ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΜΗΜΑ
 ΟΤΑΝ ΛΟΓΑΡΙΑΖΟΥΝ  ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΞΕΝΟΔΟΧΟ


Η  Χ Ο Υ Ν Τ Α δεν θα περάσει, 
                                                δεν αφήνουμε κανεναν μόνο στα χέρια τους.

• αυτό το περιστατικό είναι μια ακόμα απόδειξη οτι για κείνους ειμαστε με κάθε τρόπο αναλώσιμοι

είμαστε αριθμοί, 
κέρδη, στρατός, ψηφοφόροι, τηλεθεατές

• αυτό το περιστατικό είναι για μας σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι 

         
            δ ε ν    α ν ε χ ό μ α σ τ ε     
                  να    μ α ς     σ κ ο τ ώ ν ο υ ν !

Ημερομηνία: 18/5/2011

Τόπος: Χημείο
Ώρα: μέχρι τις 7 το απόγευμα (να μην ξεχάσω το τρίπτυχο)
Και μετα…τι???

     Μια φορά κι έναν καιρό (όχι και τόσο πριν) ήσουν στο λύκειο και μια φορά το χρόνο γούσταρες τη ζωή σου γιατί θα έχανες μάθημα μιας κι είχαν φτάσει.. οι ΕΚΛΟΓΕΣ! Πήγαινες κι εσύ, αν δεν ανήκες στους γαμάτους του σχολείου, να «σταυρώσεις» τον πιο γαμάτο κατά τη γνώμη σου. Αυτόν που θα έκανε τα καλύτερα πάρτυ και θα σε πήγαινε την καλύτερη 5ήμερη. Το παραμύθι αυτό όμως αγαπητέ συνάδελφε τελείωσε. Το σχολείο ανήκει στο παρελθόν σου και το ελληνικό πανεπιστήμιο στο παρόν σου. Όπως και τότε έτσι και τώρα θα «χάσεις» μια μέρα μαθήματος γιατί και πάλι, έφτασαν.. οι ΕΚΛΟΓΕΣ! Είναι όμως της ίδιας λογικής, και αν όχι ποιες είναι οι διαφορές τους;

     Η αλήθεια είναι πως και πάλι σε καλούν να ψηφίσεις 7 πεφωτισμένους («γαμάτους») τύπους οι οποίοι θα σε εκπροσωπούν στα όργανα συνδιοίκησης. Όργανα συνδιοίκησης; Τι είναι αυτό; Αρχικά, είναι το διοικητικό συμβούλιο (δ.σ.) όπου οι 7 «γαμάτοι» αποφασίζουν για σένα χωρίς εσένα για θέματα που όσο κι αν προσπαθούν να σου αποκρύψουν ή να σε πείσουν πως δε σε απασχολούν, σε απασχολούν και μάλιστα άμεσα. Ακόμα, αυτοί οι γαμάτοι τύποι είναι αυτοί που έχουν το «δικαίωμα» να βρίσκονται στις γενικές συνελεύσεις τμήματος (συνελεύσεις όπου μαζεύονται όλοι οι καθηγητές και αποφασίζουν από το σε ποιο εργαστήριο θα δώσουν λεφτά και σε ποιο θα χρειαστείς κανά 50ευρο αν θες να το παρακολουθήσεις μέχρι το τι θα λέει το πτυχίο σου..). Αντίστοιχα, οι γαμάτοι μας, μας «εκπροσωπούν» και στη Σύγκλητο, στο Πανσπουδαστικό συνέδριο κ.α.

    Απ’ την αρχή του έτους λοιπόν, όλοι οι «γαμάτοι» έχουν μαζευτεί σε κάτι που λέγεται ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Τα πάρτυ έμειναν πάρτυ και η 5ήμερη έγινε σημειώσεις. Μα! Ξεχάσαμε! BANSKO και… MYKONOS!!! Νιώθεις κι εσύ λοιπόν πως μιας και το μόνο που σου ζητάνε είναι η ψήφος σου, πρέπει να τους στηρίξεις.

Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο αθώα. Την επόμενη των εκλογών οι πολιτικοί θα μεταφράσουν τα αποτελέσματα ως συναίνεση του φοιτητόκοσμου στη συνολική πολιτική τους. Δηλαδή η Ν.Δ. θα ερμηνεύσει τα ποσοστά της ΔΑΠ ως αποδοχή και στήριξη της κατάργησης της δωρεάν παιδείας, ενώ το ΠΑΣΟΚ θα πει ότι οι φοιτητές συμφωνούν με το νομοσχέδιο έκτρωμα.

     Όπως καταλαβαίνεις κάθε παράταξη κρύβει από πίσω της κάτι μεγαλύτερο. Κάτι μεγαλύτερο από το μικροπεριβάλλον του βιολογικού και του κάθε μεμονωμένου φοιτητικού συλλόγου. Κάτι που έχει αντίκτυπο σε ένα ευρύτερο φάσμα και που αφορά άμεσα τη ζωή σου γιατί καθρεφτίζεται στο σύνολο της κοινωνίας μας. Σε χρησιμοποιούν σα δόλωμα για να πάνε την άλλη μέρα στα κομματικά τους γραφεία και να δείξουν πως έβγαλαν σε πέρας το δύσκολο έργο που τους έχει ανατεθεί. Να αποπροσανατολίζουν δηλαδή τη σπουδάζουσα νεολαία και να «διασφαλίζουν» την  αδράνεια της απέναντι σε οποιοδήποτε μέτρο κι αν θελήσουν να περάσουν. Έτσι, αυτοί που βλέπεις τώρα, σε κάποια χρόνια θα πάρουν τη θέση τους στα παραθυράκια της τηλεόρασης, θα χρησιμοποιούν το «θα» για να σου υπόσχονται πράγματα «για το καλό σου», αλλά όχι ανιδιοτελώς όπως έχεις ήδη καταλάβει.

     Και σκέφτεσαι, τι μπορώ να κάνω εγώ; Η αποχή ή το λευκό δεν είναι απάντηση γιατί η αδιαφορία δεν είναι λύση. Η ψήφος (καλώς ή κακώς) είναι ένα από τα λίγα μέσα που σου έχει απομείνει να εκφράσεις την γνώμη σου για όσα συμβαίνουν γύρω σου (αν έχεις καταφέρει να προλάβεις στο δρόμο απ’ το ένα εργαστήριο στο άλλο να σκεφτείς..) κι είναι κεκτημένο με πολλούς αγώνες. Γι’ αυτό και πρέπει να βασίζεται στο περιεχόμενο της κάθε παράταξης – σχήματος. Κάτι που δεν θα πρέπει να είναι στατικό αλλά να διαμορφώνεται από τις ανάγκες της κοινωνίας και των ατόμων που την απαρτίζουν (κάτι που ΠΑΣΠ – ΔΑΠ – ΚΚΕ – ΣΥΝ φαίνεται να ξεχνούν) Δηλαδή, τι καλά που θα ήταν να μην χρειάζεται να βασίζεσαι σε αυτούς τους 7. Να μπορείς να αποφασίζεις με τη δική σου κρίση, άμεσα για το κάθε θέμα, από το πρόγραμμα σπουδών έως την οικονομική διαχείριση του τμήματος. Όλα αυτά είναι εφικτά στο πλαίσιο συλλογικοτήτων, και σε καμία περίπτωση ατόμων. Οι γενικές συνελεύσεις είναι το υπόστρωμα στο οποίο μπορούν να ζυμωθούν ιδέες κι αντιλήψεις του φοιτητικού συλλόγου και τελικά να παρθούν αποφάσεις άμεσα και δημοκρατικά, συλλογικά, από τα x άτομα του συλλόγου και όχι να πετάμε τη μπάλα σε 7 άτομα.

Στα πλαίσια αυτής της λογικής δρα το Κ.ΑΡ.Α.ΒΙ. Ζητάμε ως το μόνο αποφασιστικό κι εκτελεστικό όργανο, εκείνο της γενικής συνέλευσης. Στη μάχη των εκλογών λοιπόν, εμείς ριχνόμαστε όχι για να μας «σταυρώσετε» σαν «γαμάτους» αλλά από τη μία για να δείξουμε και μέσω της δικής τους «δημοκρατίας» πως είμαστε απέναντί τους και δεν είμαστε διατεθειμένοι να τους αφήσουμε να παίζουν τα πολιτικά τους παιχνίδια στην πλάτη μας και από την άλλη για να προωθήσουμε την αποδόμηση της λογικής της ανάθεσης. Ας τους δείξουμε λοιπόν πως ο μόνος δρόμος είναι αυτός της αμφισβήτησης για τον κόσμο που μας επιβάλλουν. Διεκδικώντας, με συλλογικούς αγώνες και με τη συνειδητοποίηση για ένα ενισχυμένο φοιτητικό κίνημα!

Κ.ΑΡ.Α.ΒΙ. – Ε.Α.Α.Κ.

“Θα είμαι εκεί”

Αγαπητή ΔΑΠ,
περάσαμε πολλούς μήνες με διασκεδαστικές εξόδους, εκδρομές, συνέδρια, σημειώσεις κ.ο.κ. Τα ραντεβού ήταν πολλά και όλα έδειχναν αμέριμνα! Ωστόσο το ίδιο ακριβώς διάστημα συνέβησαν και άλλα πολλά, που ποτέ δε συζητήσαμε μαζί και μόνο διασκεδαστικά δεν ήταν.
    Έχουμε φτάσει αισίως στο μνημόνιο Νο 4! Κλείνουμε ένα χρόνο από την ένταξη της Ελλάδας στο ΔΝΤ. Οι απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα δίνουν και παίρνουν, οι μισθοί ολοένα και μειώνονται, τα σχολεία κλείνουν το ένα μετά το άλλο, νοσοκομεία συρρικνώνονται ενώ ταυτόχρονα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (με όλη τη στήριξη της ΝΔ προφανώς), ακολουθώντας πιστά τις επιταγές της ΕΕ και τοθ ΔΝΤ, χαρίζει αμέτρητα δις ευρώ στις τράπεζες προκειμένου να σώσει το κεφάλαιο, ληστεύοντας το λαό με τον πιο χυδαίο τρόπο. Ταυτόχρονα τα ΜΜΕ, ως άριστα όργανα της κυβέρνησης, σπέρνουν το τελευταίο διάστημα κύμα τρομοκρατίας, επιβάλλοντας στη συνείδηση των εργαζομένων την ανάγκη να κάνουν θυσίες για να σωθεί η χώρα. Τα σενάρια για αναδιάρθρωση και επιμήκυνση του χρέους αποτελούν καθημερινή κουβέντα στις φυλλάδες και τα ΜΜΕ την ώρα που η χρεωκοπία του έθνους των εργαζομένων είναι ήδη πραγματικότητα.
   Το επόμενο ραντεβού κλείνεται για της 18 Μαΐου. Μόνο που αυτή τη φορά το hangover θα είναι πολύ χειρότερο. Είναι ένα ραντεβού για να στηρίξεις:

®    Ένα όχι δωρεάν πανεπιστήμιο. Πανεπιστήμιο που θα σου παρέχει ελάχιστα χρήματα, για να επιλέξεις αν θα τα διαθέσεις σε σίτιση, στέγαση ή συγγράμματα, και στο οποίο θα δουλεύεις για να “ξεπληρώσεις” τις σπουδές σου. (Αν όχι, υπάρχουν και τα δίδακτρα!)

®    Ένα πανεπιστήμιο όχι δημόσιο, με την κρατική χρηματοδότηση να είναι μειωμένη στο ελάχιστο και που θα αναζητά πόρους από ιδιωτικές πηγές. Χρήματα που θα παίρνει το πανεπιστήμιο με αντάλλαγμα να βγάλει την “επιθυμητή” από τον ιδιώτη έρευνα, που στόχο θα έχει μόνο την παραγωγή κέρδους για τον ίδιο.
Παράλληλα πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί με τους ελάχιστους εργαζομένους – αφού άλλωστε υπάρχουν και προπτυχιακοί, μεταπτυχιακοί που μπορούν να τους αντικαταστήσουν και μάλιστα…στο τζάμπα!

Ένα πανεπιστήμιο που θα δίνει τη δυνατότητα στον εκάστοτε χρηματοδότη να ελέγχει απόλυτα το πρόγραμμα σπουδών.

Αλλά για να μην γίνεται και μπάχαλο με τόσα συμφέροντα να παίζονται, θα υπάρχει και ο manager (“οικονομικός υπεύθυνος”) για να βρίσκει και να μοιράζει τα λεφτά.

®    Την κατάργηση του ασύλου, κεκτημένο μέσα από πολλούς αγώνες, το οποίο ουσιαστικά αναγνωρίζουν ως εστία αντίστασης μέσα από την οποία η πληττόμενη πλειοψηφία αποφασίζει και υλοποιεί τις αποφάσεις της. Την κατάργηση τελικά οποιονδήποτε συλλογικών διαδικασιών στους χώρους του πανεπιστημίου και την υπονόμευση των Γενικών Συνελεύσεων.

   Εν τέλει ένα πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί αποκλειστικά και μόνο στη λογική της ανταγωνιστικότητας, της παραγωγής κέρδους και εργαζομένων έτοιμων να βιώσουν τις σκληρότερες συνθήκες εκμετάλλευσης που απαιτεί το κεφάλαιο. Εργαζομένων που θα μπορούν πολύ πιο δύσκολα να διεκδικήσουν μια ανθρώπινη ζωή.

   Αν είσαι εκεί για όλα τα παραπάνω, θα είσαι εκεί για να στηρίξεις την πολιτική της ΝΔ που στο μόνο που “διαφέρει” στην πραγματικότητα από αυτή του ΠΑΣΟΚ είναι στο ότι ίσως και να προτιμούσε τα “μέτρα” του μνημονίου να είναι ακόμα σκληρότερα. Θα είσαι λοιπόν εκεί όχι για να ψηφίσεις το φίλο σου που είναι στο

ψηφοδέλτιο, όχι το τρελό “παρεόνι” που κανονίζει ωραίες εκδρομές, μπασκετάκια και χαρίζει “αφιλοκερδώς” σημειώσεις. Αλλά αν είναι εκεί για τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, θα είσαι για να δηλώσεις σε τραπεζίτες, μεγαλοεπιχειρηματίες και όλους τους εκφραστές αυτών, πως είσια διαθέσιμος να υποθηκέυσεις το παρόν και το μέλλον σου για να συνεχίσουν αυτοί να κερδίζουν.

   Κόντρα σε όλα αυτά, θα είμαστε εκεί για να δηλώσουμε πως δε θα πάμε ούτε βήμα πίσω απ’ τις ανάγκες μας.
   Θα είμαστε εκεί για να δηλώσουμε πως θα ανατρέψουμε την πολιτική τους, παλεύοντας για μια παιδεία που θα εξυπηρετεί της κοινωνίας και όχι της αγοράς.
   Για μια ανθρώπινη ζωή, στην τελική, για μια κοινωνία που δεν θα στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Κ.ΑΡ.Α.ΒΙ. – Ε.Α.Α.Κ.
ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ