Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011



Στα πλαίσια της προσπάθειας να βγει κέρδος από κάθε πιθανό πεδίο με απώτερο στόχο να μην χάσουν οι επιχειρήσεις τα κέρδη τους λόγω της οικονομικής κρίσης εντάσσεται και ο νέος νόμος για την παιδεία. Όχι και τόσο νέος βέβαια καθώς συμπυκνώνει και περιλαμβάνει όλες τις κατευθύνσεις των προηγούμενων νόμων σε μια προσπάθεια ενσωμάτωσης των κατευθύνσεων της Μπολόνια. Χρόνια τώρα φρενάρονται οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις από το φοιτητικό κίνημα που έχει ανατρέψει τόσους αντίστοιχους νόμους.
Ο νόμος αυτός αλλάζει τη φύση του πανεπιστημίου και εισάγει πιο έντονα από ποτέ: πρώτον, ταξικά κριτήρια καθιστώντας έτσι την παιδεία προνόμιο για λίγους και εκλεκτούς, δεύτερον παραγωγή κέρδους εισαγάγοντας νόμιμα πια τις επιχειρήσεις στην πανεπιστημιακή κοινότητα και τέλος παραγωγή αποφοίτων τέτοιων που να μην μπορούν παρά να τροφοδοτήσουν και να συντηρήσουν την υπάρχουσα κοινωνική κατάσταση, δηλαδή την εκμετάλλευση των πολλών προς όφελος των λίγων.
Αλλά ας το δούμε πιο αναλυτικά…
Αλλάζει ο τρόπος εισαγωγής! Τέρμα οι πανελλήνιες! ΑΛΛΑ (τι κρίμα! πάντα υπάρχει αλλά!!!) προσθήκη εξετάσεων στη Β’ λυκείου και στο πρώτο έτος! Ο απόφοιτος λυκείου θα εισάγεται στη σχολή (πχ Θετικών Επιστημών) και όχι σε Τμήμα (πχ Βιολογίας). Η παραμονή του θα κερδίζεται μέσα από εξετάσεις σε συνδυασμό με παρακολούθηση και επίδοση στα μαθήματα! Γεγονός που συνεπάγεται αύξηση των φροντιστηρίων στα 3 χρόνια, για όσους μπορούν να τ’ αντέξουν προφανώς, και αποκλεισμός των υπολοίπων.
Αν πάλι καταφέρεις να μην σε συνθλίψουν οι συμπληγάδες υπάρχει έπειτα η Σκύλλα και η Χάρυβδη…
Ως άμεση συνέχεια των προηγούμενων νόμων(νόμος πλαίσιο, πρότυπος εσωτερικός κανονισμός) αυτός ο νόμος οφείλει να οξύνει την εντατικοποίηση πέρα των προαπαιτούμενων μαθημάτων με υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, κατάργηση διδασκαλίας σε αμφιθέατρα και συνεχή εξέταση με τεστάκια (για την σύσφιξη των σχέσεων καθηγητών-φοιτητών) και περιορισμό ή και κατάργηση των εξεταστικών περιόδων (καθώς το εξάμηνο θα παίρνει ενίοτε τη μορφή ατέρμονης εξεταστικής περιόδου…). Μέσα σε όλα αυτά θα πρέπει να χωρέσεις την ικανοποίηση των βιολογικών σου αναγκών και ούτε λόγος για ολοκλήρωση της προσωπικότητας σου, πόσο μάλλον για συλλογικές διεκδικήσεις.  Ό,τι πρέπει δηλαδή για να βγεις απ’ το πανεπιστήμιο κατάλληλα εφοδιασμένος για να αντιμετωπίσεις τις όποιες απαιτήσεις του αυριανού εργοδότη σου.
Το πανεπιστήμιο μετατρέπεται με συνοπτικές διαδικασίες σε επιχείρηση. Ένα «συμβούλιο διοίκησης», στο οποίο θα συμμετέχουν σε μεγάλο ποσοστό οι λεγόμενοι «κοινωνικοί φορείς»(επιχειρήσεις, τοπικοί «άρχοντες», ακόμη και μέλη της εκκλήσίας πρόσωπα που είναι εξωτερικά προς τα Πανεπιστήμια και διορίζονται από το κράτος) αποτελεί το ανώτατο όργανο του πανεπιστημίου. Απ’ το συμβούλιο αυτό δεν θα μπορούσε να λείπει ο μάνατζερ, ο οποίος με οικονομικά κριτήρια προφανώς και όχι σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες θα συμβάλλει στην διοίκηση. Η κατάσταση γίνεται πιο κρίσιμη αφού ο νόμος προβλέπει την πλήρη οικονομική αυτοτέλεια των ΑΕΙ, μεταφέροντας σ’ αυτά το κόστος της μισθοδοσίας του προσωπικού αλλά και όλων των παροχών προς τους φοιτητές,. Ενώ μέχρι τώρα το πανεπιστήμιο διεκδικούσε από το κράτος όλους τους πόρους του πλέον είναι υποχρεωμένο να τους αναζητήσει μόνο του. Οι αυξανόμενες οικονομικές ανάγκες του παναπιστημίου θα μπορούν να εξομαλυνθούν με την εμπορευματοποίησή του, με αποκορύφωμα την πρόταση για ίδρυση καθηγητικών θέσεων με χορηγία ιδιωτών. Θα μπορεί δηλαδή πχ η COSMOTE  να ιδρύσει μια θέση ΔΕΠ(Διδακτικό Ερευνητικό Προσωπικό) στο βιολογικό ελέγχοντας έτσι την έρευνα που μπορεί να την αφορά.
Η κρατική χρηματοδότηση θα εξαρτάται απόλυτα από τις επιδόσεις του ιδρύματος στις διαδικασίες αξιολόγησης. Η αξιολόγηση θα γίνεται με δύο τρόπους: εσωτερική κάθε χρόνο και εξωτερική κάθε τρία χρόνια και θα είναι υποχρεωτική. Η εσωτερική θα πραγματοποιείται μέσω ερωτηματολογίων που θα συμπληρώνονται από τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας. Με αυτά ο φοιτητής καλείται να συμμετάσχει σε μια αποστειρωμένη διαδικασία απαντώντας σε προκαθορισμένα ερωτήματα με συγκεκριμένες απαντήσεις. Η μόνη αξιολόγηση που δεχόμαστε συνδέεται άμεσα με συλλογικές διαδικασίες όπως οι συνελεύσεις φοιτητών-εργαζομένων. Η εξωτερική αξιολόγηση θα γίνεται από «ανεξάρτητους» διορισμένους τεχνοκράτες από Ελλάδα και εξωτερικό. Τα κριτήρια της θα βασίζονται στα αποτελέσματα της εσωτερικής αξιολόγησης και στις εκάστοτε ανάγκες της αγοράς.


Οι ήδη περιορισμένες φοιτητικές παροχές (σίτιση, στέγαση, μεταφορές, συγγράμματα…) σύμφωνα με το νομοσχέδιο που θα κατατεθεί θα μειωθούν δραστικά, αλλά και θα αλλάξουν μορφή. Θα δίνονται από τα ίδια τα ιδρύματα, σε συνεργασία δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Για τα ιδρύματα με χαμηλούς πόρους θα «μεριμνήσουν» οι ιδιώτες! Το χρηματικό ποσό που δικαιούται ο φοιτητής από το κράτος για τις σπουδές του θα δίνεται με τη μορφή φοιτητικών κουπονιών, που θα σχετίζεται άμεσα με την επίδοση του φοιτητή (επιλεγόμενο πρόγραμμα σπουδών, βαθμολογία, διαγωγή, άμισθη εργασία στο πανεπιστήμιο κλπ!). ακόμη κι αν ο φοιτητής πληροί όλες τις προϋποθέσεις, το συνολικό ποσό δεν είναι βέβαιο ότι θα καλύπτει το σύνολο των αναγκών του. Στο πλαίσιο της υποχρηματοδότησης θα καταργηθεί και η παροχή συγγραμμάτων και αντικατάστασή τους με το ηλεκτρονικό σύγγραμμα! Επίσης, τα συγγράμματα που μπορεί να πάρει ο φοιτητής δεν μπορούν να ξεπερνούν τον αριθμό των μαθημάτων που απαιτούνται για τη λήψη του πτυχίου. Αντίστοιχες περικοπές θα γίνουν και στις υπόλοιπες παροχές των ιδρυμάτων όπως οι εστίες, τα εστιατόρια και οι μεταφορές.
Βέβαια, τα επαγγελματικά αλλά κυρίως τα εργασιακά δικαιώματα παύουν να υπάρχουν με τον εξής τρόπο: ο κάθε φοιτητής έχει τη δυνατότητα διαμόρφωσης του δικού του προγράμματος σπουδών, με επιλογή μαθημάτων από όλα τα τμήματα της σχολής. Και αν αυτό ακούεται ωραίο μέσα στη δίνη του βιολογικού αρκεί κανείς να σκεφτεί… πόσο σφαιρική γνώση μπορείς να έχεις, έχοντας μάθει κομματάκια-«καταρτίσεις» επιστημονικών πεδίων… Αυτά τα κομμάτια, θα ανταποκρίνονται σε σύνολο πιστωτικών μονάδων. Ο συνολικός αριθμός τους που θα έχεις καταφέρει να συγκεντρώσεις στη διάρκεια των σπουδών σου, θ’ αντικαταστήσει το σημερινό πτυχίο και με βάση αυτόν θα εντάσσεσαι στο Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων (ΕΠΠ). Έτσι, άμεσα καταργείται κάθε δυνατότητα ενοποίησης μας με τους συναδέρφους μας και κατ’ επέκταση συλλογικών διεκδικήσεων.
Βγαίνοντας απ’το πανεπιστήμιο αυτό, ο κάθε φοιτητής θα αποτελεί έναν «αριθμό», που ανταγωνίζεται όλους τους υπόλοιπους αριθμούς στο κυνήγι μιας θέσης εργασίας. Αφού τα διάφορα υπουργεία αξιολογήσουν το «πτυχίο» του, την γνώση ξένων γλωσσών, τα σεμινάρια, το μπαλέτο, εντάσσεται σε κάποια βαθμίδα του ΕΠΠ. Αν καταφέρει να βρει δουλειά, ατομικά διαπραγματεύται τους όρους εργασίας του (μισθός, ωράριο…) και μάντεψε! Το μόνο σίγουρο είναι ότι το αποτέλεσμα δεν θα ευνοούμαστε. Μέσα σ’ αυτή τη ζούγκλα υπάρχει και το φανταχτερό μεν αλλά θανατηφόρο ερπετό που ακούει (έχοντας εξελικτικό πλεονέκτημα έναντι των υπολοίπων ερπετών που έχουν υποτυπώδη ακοή) στο όνομα  Δια Βίου Μάθηση! Το δηλητήριό του έχει την απίστευτη ιδιότητα να μειώνει τις πιστωτικές μας μονάδες με το πέρας του χρόνου, με μόνο αντίδοτο για την εργασιακή μας επιβίωση το ακριβοπληρωμένο φίλτρο της επανακατάρτισης που δεν καλύπτεται    από καμμία         ιατρική ασφάλιση!!!
Το μέλλον που μας ετοιμάζουν διαγράφεται γεμάτο ανασφάλεια, οικονομική ανέχεια, χωρίς δικαιώματα (ασφάλιση, Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, σύνταξη…) αλλά γεμάτο υποχρεώσεις. Με την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» θέλουν να καταφέρουν να μην μπορούμε να συμμαχήσουμε ποτέ ξανά μ’ αυτούς που πλήττονται εξίσου μ’ εμάς! Αντιλαμβανόμενοι τους εαυτούς μας όχι απλά ως αυριανούς εργαζόμενους, αλλά ως αποδέκτες αυτού του μέλλοντος που μας πετάνε στα μούτρα, αγωνιζόμαστε για μια καλύτερη ζωή, μια άλλη κοινωνία. Θέτουμε αιτήματα που απορρέουν απ’ τις ανάγκες μας και τα διεκδικούμε με τον τρόπο που έχει πετύχει στο πέρασμα των χρόνων. Οι αντιπροτάσεις μας έχουν γεννηθεί στις εξάρσεις του φοιτητικού κινήματος, σε περιόδους δηλαδή φοιτητικών καταλήψεων και κινητοποιήσεων που διαμορφώνουν τις
συνθήκες ώστε να ενοποιηθούμε και να πολιτικοποιήσουμε τα αιτήματά μας. Στις μέρες που έρχονται, στις όμορφες αυτές και αδέσποτες μέρες ξαναζωντανεύει η πίστη ότι υπάρχει και άλλος δρόμος πέραν αυτού που μας επιβάλλουν! Ένα ανατρεπτικό κίνημα είναι στις αρχές του σε μια νέα, δύσκολη και ταυτόχρονα καταπληκτική εποχή. Ότι ήταν στέρεο εξαχνώνεται, ότι ήταν ιερό βεβηλώνεται και ένα μόνο ξέρουμε στα σίγουρα. Θα παλεύουμε όσο αντέχουν τα όνειρα μας!

ΟΥΤΕ ΣΙΩΠΗΣ ΟΥΤΕ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου